Chiński filozof Konfucjusz uważał podobno, że po tym, jak dobra muzyka grana jest w danym regionie kraju, można ocenić jakość sprawowanych tam rządów. A dobrą muzykę tworzyć można było tylko przy użyciu dobrych instrumentów. Te, które były popularne za życia Konfucjusza, wyszły z użycia, jednak stale pojawiały się nowe, wywodzące się z Azji Centralnej a także z Zachodu. Wiele instrumentów azjatyckich spotkać można na tym kontynencie w różnych wersjach, a część znana jest na całym świecie. Oto kilka najciekawszych z nich.
Guqin
To tradycyjny instrument wywodzący się z Chin. Jego nazwę tłumaczy się jako “qin o siedmiu stronach”. Qin, czyli inaczej cytra, jest instrumentem strunowym, tak też wygląda guqin. Ma on postać podłużnego pudła rezonansowego, wykonanego z dwóch złożonych razem płyt – przy czym każda z nich z innego gatunku. W pierwszych wersjach struny wykonane były z jedwabiu, potem – z metalu. Co ciekawe, guqin jest najstarszym chińskim instrumentem strunowym. Pierwsze wersje powstawały już nawet 3000 lat temu, choć najstarsze zachowane eksponaty pochodzą z czasów dynastii Tang, panującej w VI-IX wieku.
Shakuhachi
Muzyka chińska miała ogromny wpływ na muzykę i kulturę innych krajów azjatyckich. Shakuhachi to japoński flet prosty, który wywodzi się właśnie z tradycji chińskiej. Sama nazwa w języku japońskim jest po prostu określeniem długości instrumentu (shaku to dawna jednostka miary, a hachi znaczy osiem dziesiątych shaku).
Do Japonii flet przybył prawdopodobnie około VI wieku i używany był w wielu obrzędach buddyjskich oraz ceremoniach dworskich. W średniowieczu znacznie się upowszechnił. Jest znany do dziś i rozpowszechniony na całym świecie. W swoich utworach wykorzystały go m.in. zespół Enigma oraz Linkin Park.
Suona
Jest to instrument dęty, wywodzący się z Chin – a zdaniem niektórych przywędrował tam z Arabii lub z Indii. Składa się z ustnika i tuby z drewna oraz metalowej czasy i stroika. Dźwięk oboju jest wyrazisty i wysoki, ma nieco nosowe brzmienie. To właśnie charakterystyczny ton sprawił, że suona była chętnie wykorzystywana przy odprawianiu rytuałów i ceremonii, takich jak śluby, pogrzeby i inne religijne uroczystości.
Z biegiem czasu pojawiały się coraz różniejsze modyfikacje instrumentu, w różnych rozmiarach. Zmodernizowane suony zostały zaopatrzone w klawisze mechaniczne występujące w europejskich wersjach oboju, choć zespoły ludowe, które dziś chętnie korzystają z tego instrumentu, częściej wykorzystują jego tradycyjną formę.
Xun
Jest to instrument dęty z grupy aerofonów, tej samej, do której należy m.in. okaryna. Jest on wykonany z gliny a wyglądem przypomina jajo lub wazon z bardzo wąskim otworem u góry i kilkoma otworami różnej wielkości z przodu i z tyłu. Może ich być nawet siedem.
Xun jest prawdopodobnie najstarszym chińskim instrumentem dętym. Jego najprostsza wersja, z tylko jednym otworem, powstała około 5 tysięcy lat przed naszą erą. Instrument używany był prawdopodobnie podczas rytuałów łowieckich. Z biegiem czasu xun zyskiwał kolejne otwory, co pozwalało grać jeszcze więcej dźwięków. Już za panowania legendarnej dynastii Xia (2070-1600 p.n.e.) miał trzy otwory i wydawał pięć dźwięków. Kilka wieków później stał się niezwykle popularnym instrumentem dworskim. Za czasów dynastii Tang stworzono wersję, która przetrwała niemal niezmieniona do czasów współczesnych.
To zaledwie kilka spośród popularnych tradycyjnych instrumentów rodem z Azji, jednak jest ich znacznie więcej, a ich kształty oraz dźwięki mogą być naprawdę urzekające.