Nadchodzą kolejne Mistrzostwa Europy w piłce nożnej. Przygotuj swoją wiedzę o Pitchinvasion Polska Mistrzostwa Europy i przygotuj się, bo to będzie świetna zabawa! Może nie jest tak ekscytujący dla Polski jak konkurs FIFA 2017, ale jest tak samo popularny! Turniej odbędzie się po raz 16, a rozgrywać się będzie w 12 miastach Europy. ME 2020 będzie starciem 24 drużyn. 20 z nich wyłonione zostanie w odbywających się właśnie eliminacjach, a pozostałe cztery zakwalifikują się dzięki wynikom w Lidze Narodów.
Krótko o historii Mistrzostw Europy
Największy piłkarski turniej na Starym Kontynencie po raz pierwszy odbył się w 1960 roku, choć wtedy jeszcze pod nazwą “Puchar Narodów Europy”. Gospodarzem rozgrywek była Francja, a pierwsze miejsce zajęła drużyna Związku Radzieckiego, który w meczu z Jugosławią zwyciężył 2:1. Pod tą samą nazwą turniej odbył się jeszcze tylko raz – w 1964 roku w Hiszpanii, a od 1968 roku nosi już nazwę “Mistrzostw Europy”. Początkowo w finale rozgrywek udział brały tylko 4 drużyny, ale stopniowo ich przybywało. Od 2016 w finałach ME występują 24 reprezentacje. Jeśli jesteś ciekawy, jak wypadła polska drużyna i chcesz dowiedzieć się więcej o polskiej piłce nożnej, kliknij tutaj, aby uzyskać więcej informacji!
Zarówno gracze, jak i fani są podekscytowani, aby zobaczyć, co się stanie, ale jeśli potrzebujesz więcej informacji na temat atmosfery wokół mistrzostw, możesz przeczytać więcej na ten temat tutaj! Do Mistrzostw Europy 2020 pozostało 10 miesięcy. Nadchodzące wydarzenie jest szansą na zaistnienie dla wielu zawodników. Czy można spodziewać się wysypu nowych talentów? Z pewnością tak. To świetna okazja by przypomnieć tych piłkarzy, którzy już zapisali się na kartach UEFA EURO. Z poniższym zestawieniem nie każdy z pewnością się zgodzi – w końcu w blisko 60-letniej historii Mistrzostw Europy przez boiska Starego Kontynentu przewinęło się mnóstwo zespołów i setki świetnych zawodników. Nie sposób wymienić ich wszystkich, a jeszcze trudniej zdecydować, którzy z nich byli tymi naprawdę najlepszymi. Oto nasze zestawienie dziesięciu prawdopodobnie najlepszych piłkarzy w historii UEFA EURO.
Cristiano Ronaldo
“Boski Cristiano” – bo tak często mawia się o portugalskim zawodniku, ma na swoim koncie bardzo wiele osiągnięć. W odróżnieniu od wielu innych gwiazd footballu – także kompletnie nie związanych w piłką nożną. Złośliwi zarzucają mu, że ma przerośnięte ego i bzika na punkcie swojego wyglądu. Zresztą kilkakrotnie zajmował czołowe miejsca w rankingach najseksowniejszych piłkarzy świata.
Ale przecież mamy mówić o osiągnięciach piłkarskich. Cristiano Ronaldo, a dokładnie mówiąc Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro to 34-letni piłkarz na co dzień grający jako skrzydłowy lub napastnik w Juventusie. W seniorskiej reprezentacji Portugalii zadebiutował w 2003 roku. Rok później po raz pierwszy wystąpił z drużyną w Mistrzostwach Europy.
Zaczynał jako 8-latek w CF Andorinha, ale szybko trafił do Nacionalu, a potem Sportingu. Mając 18 lat przeszedł do Manchesteru United i przyszły pierwsze wielkie sukcesy: Puchar Anglii, tytuły mistrzowskie, Puchary Ligi, zwycięstwa w Lidze Mistrzów. Cristiano zdobył chyba wszystkie tytuły i rekordy, które może zdobyć piłkarz: Złotą Piłkę, tytuł Piłkarza Roku FIFA i Europejski Złoty But, a także rekordzistą hat-tricków, goli w historii Realu Madryt, a nawet jedynym piłkarzem, który z tą drużyną zdobywał ponad 30 goli w każdym sezonie La Liga w sześciu latach pod rząd. Oprócz tego jest najdroższym piłkarzem w historii i dwukrotnie okrzyknięty został najlepiej zarabiającym i najpopularniejszym sportowcem świata. Od 2018 roku związany jest z Juventusem.
W barwach narodowych wystąpił 154 razy i zdobył 85 bramek, stając się najlepszym strzelcem reprezentacji Portugalii.
Johan Cruijff
Hendrik Johannes Cruijff to holenderski piłkarz, którego kariera przypadła na lata 60, 70 i 80. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych zawodników w historii piłki nożnej, a swoje największe sukcesy odnosił w Ajaksie Amsterdam, FC Barcelonie oraz reprezentacji Holandii. Z Ajaksem wielokrotnie zdobywał Mistrzostwo Holandii, Puchar Holandii, trzykrotnie Puchar Europy,a także Puchar Interkontynentalny i Superpuchar. Z kolei z FC Barceloną Mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla Hiszpanii. W barwach Holandii zdobył z drużyną II miejsce w Mistrzostwach Świata oraz III miejsce w Mistrzostwach Europy. Bardzo długo można wymieniać jego sukcesy indywidualne. Są to m.in. Król Strzelców w lidze holenderskiej, Sportowiec roku Holandii, Najlepszy Strzelec Europejskich Pucharów, Najlepszy Gracz Mundialu, czy Najwybitniejszy Zawodnik w Historii Holandii w plebiscycie FIFA. To tylko wybrane z wielu tytułów.
Nic dziwnego, że po zakończeniu kariery piłkarskiej wielokrotnie oferowano mu posadę trenera, jednak szkoleniowcem reprezentacji Holandii nie został nigdy. Przyjął za to posady trenera Ajaksu Amsterdam a potem FC Barcelony. Także w tej roli był świetny, za co dostał m.in. nagrodę Najlepszego Trenera Świata magazynu World Soccer Magazine, a także Najlepszego Trenera Ligi Hiszpańskiej. Zmarł 24 marca 2016 w Barcelonie.
Zinédine Yazid Zidane
W swojej udanej karierze “Zizou” – francuski piłkarz pochodzenia algierskiego – aż 108 razy reprezentował Francję w drużynie narodowej. Jest jednym z czterech zawodników, którym udało się w tym zakresie przebić setkę. Z reprezentacją zdobył m.in. Mistrzostwo Świata w 1998 roku oraz Mistrzostwo Europy w 2000. W 1998 roku dostał Złotą Piłkę, a w 2006 tytuł Najlepszego Zawodnika Mistrzostw Świata, kiedy z drużyną, jako jej kapitan, dotarł do finału. Mimo wielu sukcesów, Zidane już zawsze kojarzony będzie z kontrowersyjną sytuacją, jaka miała miejsce podczas finałowego meczu Mistrzostw Świata 2006. Marco Materazzi, piłkarz reprezentacji Włoch, z którą Francuzi walczyli o pierwsze miejsce, sprowokował Zidane’a obrażając jego matkę. W odwecie Francuz uderzył Włocha głową w klatkę piersiową, za co został ukarany czerwoną kartką. Była to 110 minuta meczu, który ostatecznie zakończył się przegraną Francuzów.
Co ciekawe, nawet z tą sytuacją wiąże się wiele “wyróżnień” – choć być może słowo to niezbyt dobrze oddaje to, czego dotyczy. Mowa na przykład o tym, że dzięki tej czerwonej kartce “Zizou” został drugim piłkarzem w historii, który trafił do szatni w meczu Mistrzostw Świata. Jednocześnie został też czwartym zawodnikiem w historii, który został tak ukarany w finałowym meczu mundialu i zarazem pierwszym, który dostał czerwoną kartkę w dogrywce. Co jeszcze istotniejsze, nawet mimo przykrej sytuacji z Materazzim, to właśnie Zidane został wybrany najlepszym piłkarzem całego turnieju. Prezydent Francji, Jacques Chirac, nazwał Zinedine’a “bohaterem narodowym”, a algierski prezydent – Abdelaziz Bouteflika – wysłał piłkarzowi list poparcia, w którym wyraził solidarność z nim.
Obecnie Zinedine Zidane ma za sobą karierę trenerską. Ćwiczył zawodników Realu Madryt Castilla, a obecnie Realu Madryt.
Franz Beckenbauer
“Kaiser” (czyli z niemieckiego “cesarz”), jest prawdopodobnie jednym z najbardziej znanych i najbardziej utytułowanych niemieckich piłkarzy. Jego pseudonim pochodzi od zdjęcia, które piłkarz wykonał sobie w 1968 roku z popiersiem cesarza Austro-Węgier – Franciszkiem Józefem I. To jednak tylko jedno z kilku wyjaśnień tego znanego pseudonimu.
74-letni dziś Beckenbauer profesjonalną karierę zaczynał od Bayernu Monachium, następnie grał w New York Cosmos i Hamburger SV. Z Bayernem zdobywał Puchar Niemiec, Puchar Zdobywców Pucharów, Puchar Interkontynentalny oraz Puchar Europy.
Karierę z reprezentacją RFN Beckenbauer rozpoczął w 1965 roku. Rozegrał z drużyną na pozycji obrońcy 103 mecze i strzelił 14 bramek. Zdobył Mistrzostwo Świata w 1974 roku, Mistrzostwo Europy w 1972 oraz kilkakrotnie stawał w tych turniejach na podium, zdobywając II lub III pozycję.
Od 1984 roku przez sześć lat “Kaiser” był selekcjonerem RFN, a jego drużyna sięgnęła po tytuł Mistrza Świata 1990 roku. Dzięki temu Beckenbauer stał się drugim szkoleniowcem, który zdobył pierwsze miejsce na mundialu jako piłkarz i trener.
Dziś Beckenbauer należy do grona najbardziej rozpoznawalnych postaci w światowym futbolu.
Marco van Basten
Nawet prawdziwi fani piłki nożnej nie zawsze pamiętają, że Marco van Basten tak naprawdę ma na imię Marcel. Ten holenderski piłkarz, który urodził się w 1964 roku, zaczynał przygodę z footballem jako 6-latek. W 1980 roku trafił do juniorów AFC Ajax, a po roku dołączył do drużyny seniorskiej. Był wtedy najmłodszym graczem w pierwszej drużynie. W kolejnym sezonie, choć sam Ajax nie zwyciężył wtedy w żadnym turnieju, van Basten, dzięki strzeleniu 28. Goli w 26. meczach, stał się najlepszym strzelcem w holenderskiej lidze. W kolejnych sezonach zdobył ten sam tytuł ponownie, a jego drużyna zwyciężyła mistrzostwo Holandii. Wtedy też, w Pucharze UEFA, van Basten ustanowił swój rekord: strzelił pięć bramek w jednym meczu. Potem rekord ten poprawił o jednego gola. W swojej karierze van Basten jeszcze kilkakrotnie wygrywał klasyfikację strzelców.
Do seniorskiej reprezentacji Holandii dołączył w 1981 roku. Rozegrał z nią 58 meczów, i zdobył pierwsze miejsce w Mistrzostwach Europy. Niestety, z powodu kontuzji piłkarz szybko zakończył karierę – w wieku 29 lat. Jak zapowiadał, nie planował kariery trenera, jednak ostatecznie w 2003 roku został szkoleniowcem Ajaksu, a w 2004 selekcjonerem narodowej reprezentacji Holandii.
Michel Platini
Karierę piłkarską zaczynał jako nastolatek, a przełomem w drodze do bycia jednym z najbardziej znanych piłkarzy świata stało się przejście do drużyny AS Nancy. Młody Francuz zdobył tam swoje pierwsze trofeum: Puchar Kraju. Szybko przeniósł się do kolejnej drużyny – AS Saint-Etienne – która właśnie dzięki niemu zaczęła wygrywać w turniejach. To właśnie w tym zespole Platini zdobył w 1981 roku tytuł mistrza Francji, czego nie udało się mu już powtórzyć w innym zespole. W 1982 roku piłkarz trafił do Juventusu FC, z którym odniósł bardzo wiele sukcesów: dwukrotnie zdobył Mistrzostwo Włoch, w 1983 Puchar Włoch, potem Puchar Mistrzów, Puchar Zdobywców Pucharów, Superpuchar Europy oraz Puchar Interkontynentalny.
Odnosił też wiele sukcesów indywidualnych, m.in. jest królem strzelców Serie A, jako pierwszy trzykrotnym zdobywcą Złotej Piłki francuskiego magazynu piłkarskiego “France Football”, a także Królem Strzelców Mistrzostw Europy w 1984 roku.
W reprezentacji Francji grał w latach 1976-1987 (z którą rozegrał 72 mecze), a potem – co ciekawe – w reprezentacji Kuwejtu. W dorobku medalowym ma III miejsce w Mistrzostwach Świata w Meksyku i złoto na EURO 1984. Rok później prezydent Francji odznaczył go orderem Legii Honorowej V klasy, a rok później IV klasy. W 1978 roku Platini zakończył swoją karierę piłkarską, jednak nie zerwał ze sportem. W latach 1988–1992 piastował posadę trenera reprezentacji narodowej, a potem aktywnie działał w UEFA i FIFA. Niestety, w tej drugiej organizacji dopuścił się korupcji, za co został zawieszony na osiem lat. Niezależnie od tego, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych piłkarzy w historii futbolu.